အေတြ႕အႀကဳံကိုိုယူမလား ပိုက္ဆံကို ယူမလား

“အေတြ႕အႀကဳံကုိယူမလား၊ ပိုက္ဆံယူမလား”လို႔ေမးရင္ လူအေတာ္မ်ားမ်ားကပုိက္ဆံပဲယူပါရေစဆရာ၊ အေတြ႕အႀကဳံကေနာက္မွရွာယူပါမယ္လို႔ ေျပာမယ့္လူကအေရအတြက္ပုိမ်ားလိမ့္မယ္။လတ္တေလာေျဖရွင္းရမယ့္ကိစၥေတြကပိုက္ဆံရွိမွအဆင္ေျပႏိုင္ၾကတာမို႔ ဘ၀အရဒီလိုေျပာတာပဲျဖစ္လိမ့္မယ္။ဆင္းရဲခက္ခဲတဲ့အေနအထားေအာက္မွာ႐ုန္းကန္ေနရတဲ့သူတို႔တစ္ေတြဟာ အရာရာေငြကသာ ေျဖရွင္းေပးႏုိင္တယ္လုိ႔ယုံၾကည္ေနဟန္တူပါတယ္။ဒါကုိအျပစ္တင္လို႔ေတာ့ရလိမ့္မယ္မထင္ဘူး။ ဘ၀ရဲ႕ျပ႒ာန္းခ်က္အရလူေတြရဲ႕အေတြးအေခၚအနိမ့္အျမင့္ေတြကလည္း ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္လာတတ္တယ္မဟုတ္လား။ တခ်ိဳ႕ရဲ႕အျမင္အေတြးဟာခပ္ပါးပါးေလးျဖစ္ေနသလုိတခ်ိဳ႕ကလည္းထူထဲနက္နဲစြာစဥ္းစားၾကေပလိမ့္မယ္။သင္ယူေလ့လာခြင့္ရခဲ့တဲ့ ပညာေရး၊ အေထြေထြဗဟုသုတနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ လႈံ႕ေဆာ္မႈေတြအရ သူ႔ရဲ႕စဥ္းစားေတြးေခၚမႈ အနိမ့္အျမင့္ဆိုတာ ျဖစ္တည္လာေလ့ရွိပါတယ္။ဒါကိုဟန္႔တားဖုိ႔ခက္ခဲသလုိပိုၿပီးျမင့္မားေအာင္တြန္းတင္ေပးဖို႔ဆိုတာလည္း လြယ္မယ္မထင္ပါဘူး။

အေတာ္အတန္စဥ္းစားေတြးေခၚႏုိင္မႈလည္းရွိတယ္၊ ပညာရဲ႕အေရးပါမႈဟာ ေငြရဲ႕အေရးပါမႈထက္လည္း ပိုမိုျမင့္မားတဲ့အေၾကာင္းနားလည္ထားတယ္၊ပညာဆုိတာအၾကားအျမင္ဗဟုသုတအေတြ႕အႀကဳံေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ေပးႏုိင္ရင္ အဆုံးစြန္အထိ ေအာင္ျမင္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ တခ်ိဳ႕ကသိထားၾကတယ္၊ အဲဒီလိုလူမ်ိဳးေတြကေတာ့ “အေတြ႕အႀကဳံကုိယူမလား၊ပုိက္ဆံယူမလား”ဆုိတဲ့ေမးခြန္းမ်ိဳးအေမးခံခဲ့ရရင္၀မ္းပန္းတသာပဲအေတြ႕အႀကဳံကုိယူပါရေစလို႔ပဲ ေတာင္းဆုိလိမ့္မယ္။ဟုတ္တယ္။ သူတို႔ဟာအေတြ႕အႀကဳံကသာ ေကာင္းမႈ၊ဆုိးမႈေတြကိုခြဲျခမ္းေပးလိမ့္မယ္။အေတြ႕အႀကဳံကသာေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ အနီးစပ္ဆုံးေနရာကို ၫႊန္ျပႏုိင္လိမ့္မယ္။အေတြ႕အႀကဳံကသာကိုယ္ေရာက္ရွိေနတဲ့အဆင့္ေနရာကေန ေအာက္တစ္ဆင့္နိမ့္က်မသြားေအာင္ ဟန္႔တားကာကြယ္တားဆီးႏုိင္လိမ့္မယ္ဆုိတာကိုနားလည္ၾကတယ္။အေတြ႕အႀကဳံဆိုတာပါ၀ါပါပဲ။အၾကားအျမင္ဗဟုသုတဆိုတာ ပါ၀ါပါပဲ။ Knowledge is power ဆိုတာကလည္း မူလတန္းကေလးေတြေတာင္ သိၾကတယ္မဟုတ္လား။ အေတြ႕အႀကဳံေတြဟာ ေငြျဖစ္တယ္၊ အေတြ႕အႀကဳံေတြဟာ ေရႊျဖစ္တယ္။ အေတြ႕အႀကဳံေတြဟာ တန္ဖုိး မျဖတ္ႏုိင္တဲ့ရတနာပစၥည္းေတြျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ အေတြ႕အႀကဳံဟာ ေငြထက္၊ ပိုက္ဆံထက္ ပိုမိုတန္ဖိုး ရွိေနမွာေသခ်ာတယ္။

အေတြ႕အႀကဳံဘ႑ာတုိက္ရဲ႕အေၾကာင္းကုိ သိတဲ့လူေတြက အေတြ႕အႀကဳံဟာ ဘာပစၥည္းနဲ႔မွ ခ်ိန္ထုိးလဲလွယ္လို႔မရဘူးလို႔ ေျပာၾကလိမ့္မယ္။အေတြ႕အႀကဳံဆုိတာ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာသင္႐ုိးၫႊန္းတမ္းမ်ားလို မာတိကာေတြခြဲထားတာဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္လိမ့္မယ္၊တစ္ၿပီးရင္ႏွစ္လာရမယ္၊ ႏွစ္ၿပီးမွသုံးကုိဆက္ၿပီး  ေလ့လာသြားရမယ္ဆုိတာလည္းဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မွာပါ။ ေလ့လာသင္ယူစရာေတြကို ေပးလာတဲ့အေျခအေနအခ်က္အလက္ေတြအရ သင့္သလုိယူလာခဲ့ရတာမ်ိဳးျဖစ္တတ္ပါတယ္။ၾကည့္တတ္မႈ၊ ျမင္တတ္မႈ၊ယူတတ္မႈေတြဟာပညာရဲ႕တန္ဖိုးကို ျမႇင့္ေပးတာျဖစ္သလုိ သက္ဆိုင္ရာကာယကံရွင္အေနနဲ႔မ်ားျပားလွတဲ့အေတြ႕အႀကဳံေကာင္းေတြကိုရရွိႏိုင္မွာေသခ်ာပါတယ္။အေတြ႕အႀကဳံဆုိတာ ပင့္ကူအိမ္တစ္ခုကႀကိဳးစေလးေတြနဲ႔တူတယ္လို႔တခ်ိဳ႕ကေျပာၾကတယ္။ပင့္ကူအိမ္ကႀကိဳးကေလးဟာ ႏူးႏူးညံ့ညံ့သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ေလးေတြလို႔ ထင္စရာအေၾကာင္းရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့အဲဒီႀကိဳးကေလးမ်ားနဲ႔ပဲ ပင့္ကူအိမ္ထဲကိုတုိး၀င္လာတဲ့အရာ၀တၳဳေတြ၊ သတၱ၀ါေတြကို ဖမ္းဆီးရမိႏုိင္တယ္။ ဒါကို အေမရိကန္စာေရးဆရာႀကီး “ဟင္နရီဂ်ိမ္းစ္” (Henry James) က ဒီလိုေရးခဲ့ဖူးတယ္။“အေတြ႕အႀကဳံဆိုတာ အကန္႔အသတ္မရွိဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွၿပီးျပည့္စုံတယ္လို႔ မရွိဘူး။ အေတြ႕အႀကဳံဆိုတာ အေျပာက်ယ္တဲ့သိမွတ္မႈေတြပါပဲ။အဲဒါကအသိစိတ္ခန္းမႀကီးထဲမွာတြဲေလာင္း က်ေနတဲ့ ႏူးညံ့တဲ့ ပိုးႀကိဳးမွ်င္ေလးေတြနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ပင့္ကူအိမ္ႀကီးနဲ႔တူတယ္။သူက ေလထဲကလြင့္လာသမွ် အေသးအဖြဲကေလးေတြ ဖမ္းယူထိမ္းထားႏုိင္တယ္ေလ ”Experience is never limited, and never complete. It is an immense sensibility, a kinds of huge spiderweb of the Einest skilker threads suspended in the chamber of conselousness, and catching every airborne particle in its tissue.

ဆရာႀကီး “ဟင္နရီဂ်ိမ္းစ္” ရဲ႕စကားဟာ မွတ္သားစရာပါ။ ဘ၀မွာ အေတြ႕အႀကဳံဆုိတာ ဘယ္ေလာက္ အေရးႀကီး တယ္ဆိုတာကိုလည္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ရင္ခ်ဲ႕ႏုိင္သေလာက္ရမွာေသခ်ာပါတယ္။လူတုိင္းလူတုိင္းပဲ ဘ၀မွာအေရးႀကီးတယ္ဆိုတဲ့ အရာေတြထက္ ပိုၿပီးအေရးႀကီးတာဟာ အေတြ႕အႀကဳံပဲျဖစ္လိမ့္မယ္။ အဲဒီအေတြ႕အႀကဳံကိုစနစ္တက်ခြဲျခားအသုံးခ်ျခင္းအားျဖင့္ဘ၀မွာ ေအာင္ျမင္မႈေတြအမ်ားႀကီးရရွိႏုိင္တယ္ဆုိတာယုံမွားသံသယျဖစ္စရာလုိမယ္မထင္ဘူး။အေတြ႕အႀကဳံဆိုတာ ႀကိဳသိႏုိင္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ ႀကဳံႀကိဳက္ထိေတြ႕ၿပီးမွသာ ရရွိတာမ်ိဳးျဖစ္တယ္။ သူတစ္ပါးရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံကို ရယူမယ္ဆိုရင္လည္း စာေတြ႕အေတြ႕အႀကဳံပဲျဖစ္ၿပီးလက္ေတြ႕အေတြ႕အႀကဳံမျဖစ္ႏုိင္ဘူး။အေတြ႕အႀကဳံဟာ လြန္သြားၿပီးမွ သိရွိနားလည္ခံစားရတာမ်ိဳးဆိုတာ နားလည္ႏုိင္တဲ့လူရွားပါတယ္။ အလြယ္ကူဆုံး ဥပမာကုိေပးၿပီး ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အေတြ႕အႀကံဳဆုိတာ သေဘၤာႀကီးတစ္စင္းရဲ႕ေနာက္ပိုင္းမွာ ပါလာတတ္ တဲ့ေနာက္မီးလုံးႀကီးနဲ႔တူတယ္တဲ့။ အဲဒီမီးဟာသေဘၤာႀကီးခုတ္ေမာင္းသြားၿပီးမွသာ ပတ္၀န္းက်င္ျမင္ကြင္း ကုိျမင္ရတာ၊ သေဘၤာရဲ႕ေနာက္ပိုင္းက ျမင္ကြင္းေတြ၊ ႐ႈခင္း႐ႈကြက္ေတြကို ေနာက္မွျမင္ရတာေလ၊ ႀကိဳၿပီး သိျမင္ႏုိင္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ 

 အဲဒါကို နားလည္ထားသင့္တယ္။တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အေတြ႕အႀကဳံဆုိတာရဖုိ႔ ပိုက္ဆံအမ်ားႀကီး သုံးခဲ့ရသတဲ့။ ေကာင္းႏိုးရာရာေတြကို ေဆာင္ရြက္လုပ္ကိုင္တယ္ဆုိတာအခ်ိန္ကုန္၊ ေငြကုန္ရတာမ်ားတယ္မဟုတ္လား။အဲဒီလုိအေတြ႕အႀကဳံေတြရဖု႔ိကုန္ခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြဟာရက္ေတြ၊ လေတြ၊ ႏွစ္ေတြ အျဖစ္ေျပာင္းသြားႏုိင္သလို ကုန္ခဲ့ရတဲ့ ေငြေတြကိုသာစုေဆာင္းထားမယ္ဆုိရင္လည္း မီလ်ံနာ၊ဘီလ်ံနာသူေဌးႀကီးေတြေတာင္ ျဖစ္သြားႏုိင္တယ္လုိ႔ ေျပာတဲ့လူကေျပာၾကပါတယ္။ဒါေပမဲ့အေတြ႕အႀကဳံက ထူးဆန္းတာတစ္ခုရွိေသးတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားအမွားတစ္ခုခုကုိ လုပ္မိတယ္ဆုိပါေတာ့ အဲဒါဟာအမွားျဖစ္တယ္။ မွားေနၿပီဆိုတာကုိ သူသိတယ္။ သူသိသလို ခင္ဗ်ားသိသြားေအာင္လည္း သူကအကူအညီေပးလိမ့္မယ္။ကဲ--ထပ္ေမးပါရေစ၊ အေတြ႕အႀကဳံကိုိုယူမလား ပိုက္ဆံကို ယူမလား။ ။

hr journal Myanmar