ႏုိင္ငံေရးကို ဘာသာေရးနဲ ့မေရာနဲ႔တဲ့
ရဟန္းေတာ္ေတြ ႏုိင္ငံေရးထဲ ဝင္ပါတာ မသင့္ေတာ္ဘူးတဲ့ ရဟန္းေတာ္ကရဟန္းအက်င့္ပဲ က်င့္ရမယ္ဆိုေတာ့
တစ္ခုစဥ္းစားမိတာက ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ဖို ့ အေၾကာင္းမေပၚဘူးဆိုရင္ေတာ့ မွန္ေကာင္းမွန္ပါလိမ့္မယ။္
သူတို ့ ဘာ့ေၾကာင့္ ရဟန္းဝတ္တာလည္း
ဘာ့ေၾကာင့္ သာသနာ့ေဘာင္ကို ဝင္တာလည္း ဒါကို စဥ္းစား ၾကည့္ေတာ့ အေျဖက ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြကို
သင္ယူဖို ့ ေစာင့္ေရွာက္ဖို ့ ဆိုတဲ့အေျဖထြက္တယ္။ ဒါဆိုရင္ ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ဖို
့အေရးမွာ သူတို ့ပါဝင္တာဆိုရင္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္တယ္လို ့ေခၚလား?
ကိုယ့္သားမယားကိုယ္ လုပ္ေကြ်းရင္းနဲ
့ေတာင္ ကိုယ့္ဘာသာကို သူမ်ားေစာ္ကားတဲ့အခါ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနၾကတယ္ဆိုရင္ ဘဝတစ္ခုလံုးေပးဆပ္ျပီး
သာသနာေတာ္အတြက္ အသက္ေပးထားၾကတဲ့ ရဟန္း သံဃာေတာ္ေတြဟာ လူေတြထက္ ပိုၿပီးသာသနာေတာ္ကို
ခ်စ္တယ္ဆိုတာ စဥ္းစားစရာေတာင္မလိုပါဘူး။
ကမၻာေပၚမွာ ခရစ္ယာမ္က သန္း ၁၆၀၀ ၊ မြတ္စလင္က
သန္း ၁၄၀၀၊ ဗုဒၶဘာသာက သန္း ၆၀၀ အမည္ခံေပမဲ့ ေထရဝါ စစ္စစ္က ၁၆၀ ေက်ာ္ပဲရွိတယ္။ သူမ်ားဘာသာေတြက
နယ္ခ်ဲ႕ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ေတြက နယ္ခ်ဲ ့ဖို ့မေျပာနဲ ့ မေပ်ာက္ေအာင္ေတာင္ မနည္းကာကြယ္ေနရတာ
အယူအဆ လြဲသူေတြေၾကာင့္ တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္က ကိုယ္နဲ
့မဆိုင္သလိုေနၿပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကတာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ပဋိပကၡေတြၾကားထဲက
ကာကြယ္ေနရတာ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ ခြဲျခားေန လို ့မရေတာ့ဘူး။
ရဟန္းေတာ္ေတြက
နိင္ငံေရးဝင္ပါတာဆိုရင္ သူတို ့က အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးျဖစ္ခ်င္လို႔လား တိုင္းမွဴးျဖစ္ခ်င္လို႕လား
သမၼတျဖစ္ခ်င္လို ့လား မထင္ပါနဲ ့။ သူတို ့ဘာမွမျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ ျဖစ္ခြင့္လည္းမရွိပါဘူး။
ေလာကီကိစၥေတြကို စိတ္ကုန္လို ့ရဟန္းဘဝနဲ ့ေနၾကတာပါ။ အျမင္ၾကည္လင္ေပးၾကပါ။ ဘာသာသာသနာအတြက
္စိတ္ခ်ရရင္ သူတို ့ တရားကို သူတို ့အားထုတ္ပါလိမ့္မယ္။
ဦးျမင့္ ခိုင္ စိတ္ပညာ
No comments:
Post a Comment